Το 1986 η ΕΔΑ αποφασίζει δια μέσου των συλλογικών της οργάνων να στηριξει την υποψηφιότητα Κατριβάνου (γραμματέα της ΕΔΑ) που υποστηριζομενος και απο το ΚΚΕ διεκδικεί τον δήμο της Αθήνας στις δημοτικές  εκλογές . Στο συνεδριο της ΕΔΑ που γίνεται το 1987 ο Μανώλης Γλέζος κατεβάζει πρόταση να καταδικαστεί η συνεργασία του Κατριβάνου με το ΚΚΕ (το ΠΑΣΟΚ έχει χάσει στις δημοτικές εκλογές της περασμένης χρονιάς  και τους 3 μεγάλους δήμους) . Η πρόταση καταψηφίζεται απο το συνέδριο. Τότε ο Μανώλης Γλέζος  μαζί με άλλους 30 - 40 συνέδρους σε σύνολο 200 ανακοινώνει : "Διασπώ την ΕΔΑ" (!) .
Με όσους τον ακολουθούν μια Δευτέρα πρωί καταφθάνουν στην Εθνική Τράπεζα του Μοσχάτου  με σκοπό να οικειοποιηθούν μια προθεσμιακή κατάθεση του  ιστορικού κόμματος της αριστεράς. Τελικά καταφέρνουν να πάρουν τα μισά λεφτά. Απο τοτέ και για 2 χρόνια περίπου ,  στην πιάτσα κυκλοφορούν 2 ΕΔΑ. Μία η κανονική και μια του Γλέζου. Τελικά η υπόθεση καταλήγει  στο Αρειο Παγο το 1989 όπου η "κανονική" ΕΔΑ , (με δικηγόρο μάλιστα τον Νικο Κωσταντοπουλο μετέπειτα πρόεδρο του Συνασπισμού και πατέρα της σημερινής προέδρου της βουλής ) δικαιώνεται έναντι της "Γλεζικής" ΕΔΑ  γύρω απο το ποιός έχει το δικαίωμα χρήσης του τίτλου ΕΔΑ .
Στο διάστημα 1987-1989 που έχει περάσει , η Γλεζική ΕΔΑ λαμβάνει παρατύπως την επιχορήγηση που αναλογεί στο κόμμα  απο το κράτος του ΠΑΣΟΚ , στο οποίο αρκεί και μόνο η υπογραφή του  Γλέζου . Μετά την δικαίωση απο τον Άρειο Πάγο τίποτα απο αυτά τα χρήματα  δεν επιστρέφεται στην νόμιμη ΕΔΑ.
Το 1989 και αφού εχει παίξει το σκάνδαλο Κοσκωτά σχηματίζεται ο "Συνασπισμός της Αριστεράς και της Προόδου" . Σε αυτόν συμμετέχουν ΚΚΕ ,ΚΚΕ  εσωτερικού ,ΕΔΑ. Ο Γλέζος εντωμεταξύ εχει σχηματίσει την "Αμέση Δημοκρατία" και δεν συμμετέχει στο Συνασπισμό. Στις επομενες εθνικές εκλογές λαμβανει ενα απειροελάχιστο ποσοστό.