Λέγομαι Γιώργος Σιούνας και είμαι κατά το 50% μέλος της εταιρείας που εκδίδει τα τελευταία 25 χρόνια τη Βαβέλ. Είμαι αποκλειστικά υπεύθυνος για την άποψη και την ιδεολογία αυτού του περιοδικού. Για το περιεχόμενό του, τα κείμενά του, τα κόμικς του, τις μεταφράσεις του, τους δημιουργούς που δημοσίευε, για τις πολιτικές και κοινωνικές καμπάνιες του. Εγώ το έκανα το περιοδικό.

Είμαι ακόμα υπεύθυνος για την ιδέα και το concept του Φεστιβάλ και ιδρυτής, ουσιαστικά και τυπικά, ενός Συλλόγου που αποτέλεσε το όχημα για την πραγματοποίησή του.  Στα Φεστιβάλ που έγιναν συνολικά μέχρι τώρα, το μεγαλύτερο μέρος της ουσιαστικής δουλειάς πέρασε από τα χέρια μου, ενώ έδινα με τα κείμενα μου στη Βαβέλ, με το εισαγωγικό του καταλόγου και με τα δελτία τύπου, το ιδεολογικό του στίγμα.

 Έχω υποχρέωση να μιλήσω.  Υποχρέωση απέναντί στον εαυτό μου, στη στάση ζωής μου, υποχρέωση απέναντι σε όσους (έστω λίγους) νέους ανθρώπους επηρέασα και με πίστεψαν.

Με αυτό το πολιτικο-οικονομικό παιχνίδι που παίζεται γύρω από το Φεστιβάλ δεν έχω καμία σχέση.

Με αυτό το Σύλλογο, όπως αυθαίρετα τον άλλαξαν και τον διαμόρφωσαν, με αυτό το Σύλλογο που οργανώνει το Φεστιβάλ, δεν έχω και δεν θέλω να έχω καμία σχέση, όπως και τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειάς μου που ενέπλεξαν, πλαστογραφώντας τις υπογραφές τους.

Αυτός ο Σύλλογος καρπώνεται παράνομα ένα πολύ μεγάλο ποσό σε κάθε Φεστιβάλ (τα “κέρδη” του είναι περίπου 150.000 Ευρώ κάθε χρόνο, την τελευταία τουλάχιστον πενταετία) και δεν μπορεί να λειτουργεί χωρίς να απεμπλακώ εγώ και οι υπόλοιποι. Δεν μπορεί χωρίς να σταματήσει να εμπλέκει στο θανάσιμο εναγκαλισμό του την εταιρεία της οποίας είμαι εταίρος, αλλά και τη Βαβέλ.  

Με θράσος και καταφανώς παράνομες ενέργειες, με προφανές στήριγμα σε “πολιτική πλάτη”, καταπατήθηκαν ακόμα και τα στοιχειώδη δικαιώματά μου: να γνωρίζω τι συμβαίνει στη δουλειά μου, όσα γίνονται από άλλους στο όνομά μου, βάζοντας έτσι εμένα και μέλη της οικογένειάς μου σε τεράστιο ηθικό, οικονομικό, αλλά και ποινικό κίνδυνο.

Ο ουσιαστικός δημιουργός της Βαβέλ δεν μπορούσε ούτε καν να αγγίξει αυτό το ιδιότυπο κατασκεύασμα αυθαίρετης και παράνομης διαχείρισης κρατικών χρημάτων, αυτό το πλέγμα εταιρειών και Συλλόγου που κατασκεύασαν, πολύ περισσότερο να ξέρει και να ελέγχει, όπως είχε υποχρέωση απέναντι στη Βαβέλ και στο Φεστιβάλ, που τους είχε δώσει το ιδεολογικό του στίγμα, απόλυτα εναρμονισμένο με τη ζωή του, αλλά και με το ήθος και το κύρος των δικών του ανθρώπων που ενέπλεξαν.

Αν και το ζητούμενο από εμάς, επί μεγάλο χρονικό διάστημα, ήταν να καθαρίσουμε μιαν εταιρεία κι ένα Σύλλογο από το άγος παράνομων διαδικασιών, η απάντηση ήταν η ουσιαστική “απαγόρευση” να βγάζω τη Βαβέλ, απίστευτες προκλήσεις, απειλές, αφαίρεση και απώλεια πολλών χρημάτων, απομόνωση και ερείπωση του χώρου δουλειάς μου, αυτού που εξοπλίστηκε με δικά μου χρήματα και χρήματα της οικογένειάς μου.

Το άλλο μισό της Βαβέλ είχε από καιρό περάσει  το ποτάμι.

Από όσα στοιχεία μπόρεσα να συλλέξω μέσα από τη χαραμάδα που στιγμιαία άνοιξαν για να την κλείσουν αμέσως, επιβεβαίωσα ότι η Βαβέλ που δημιουργούσα ήταν οικονομικά αυτοδύναμη και δεν είχε καμιά ανάγκη οποιασδήποτε χορηγίας.

Διαπίστωσα κυρίως ότι:

με το Σύλλογο όπως διαμορφώθηκε, διαστρεβλώθηκε, άλλαξε, μετά από πολλαπλές παρανομίες και πλαστογραφίες, “προστατευμένος” στη διεύθυνση κατοικίας πολιτικού προσώπου, πρώην “Προέδρου” του και φαινομενικά τουλάχιστον επικυρίαρχου, λόγω της θεσμικής του θέσης και της δύναμής του στο ΥΠΠΟ και στο Φεστιβάλ Αθηνών, όπως έχουν γράψει επανειλημμένα οι εφημερίδες,

με το τεράστο για τα μέτρα του πολιτισμού ποσό των κρατικών χρημάτων (από 680.000 έως 850.000 Ευρώ ―μέσα σε διάστημα ενός χρόνου, για το οποίο μπορώ να έχω κάποια, έστω αμυδρή, εικόνα) που διακινεί η συνεταίρος μου ως Βαβέλ, και αυθαίρετα μέσω της εταιρείας μας, χωρίς να γνωρίζω, χωρίς την υπογραφή μου,

με την τοποθέτηση της, προφανώς με ισχυρή πολιτική διαμεσολάβηση, στον πιο ιδιότυπο από την άποψη της οικονομικής λειτουργίας κρατικό οργανισμό, όπου υπογράφει τον “απόρρητο” απολογισμό του, πάντα στο όνομα της Βαβέλ,

με μια ακόμα εταιρεία που λειτουργεί παράνομα στο όνομα της Βαβέλ, χωρίς να μπορώ να ξέρω τις δραστηριότητές της,

με μια ατελείωτη σειρά από πλαστογραφίες και παρανομίες,…

…η δουλειά που έχτισα με τόσο πάθος έχει μετατραπεί σε πεδίο άθλιων και ανεξέλεγκτων πολιτικο-οικονομικών παιχνιδιών, όχι μόνο (ίσως ούτε καν κυρίως) της συνεταίρου μου.

 Σωπαίνω εδώ και πολύ καιρό. Προειδοποίησα άπειρες φορές, αλλά δεν αντέδρασα δημόσια ακόμα και στην εξαπάτηση όσων πίστεψαν σε αυτό που δημιουργούσα, όταν αυτός ο “κυβερνητικός” Σύλλογος, στο όνομα της Βαβέλ, δηλαδή και στο δικό μου, ζητούσε κι άλλη επιχορήγηση, ενώ το κόστος του προηγούμενου Φεστιβάλ είχε καταφανώς υπερκαλυφθεί με τα 86.000 κρατικά Ευρώ, που είχαν ήδη δοθεί και είχαν αφήσει και ένα “αξιοπρεπές κέρδος”. Θα θυμάστε ίσως την κωμική “διαμάχη”, όταν ο  Σύλλογος, δηλαδή και η συνεταίρος μου (του Φεστιβάλ Αθηνών) και προφανώς και το πολιτικό πρόσωπο, ήρθαν σε “ευθεία αντιπαράθεση” με το ΥΠΠΟ (!), για να δοθούν σε λίγο κι άλλα  350.000 Ευρώ. Ενώ, τρεις μόλις μήνες πριν, είχε διακανονιστεί να “χαριστούν” στη Βαβέλ από το ΥΠΠΟ κι άλλα 400.000 Ευρώ, με σύμβαση που αρνούνται ακόμα να μου δείξουν. ‘Οσο μπορώ να ξέρω, εφόσον η συνεταίρος μου συναλλάσσεται υπογράφοντας αυθαίρετα μόνη της, στην εταιρεία μας είχαν μπει από αυτή τη σύμβαση 240.000 Ευρώ.

Ο καθένας κάνει τις επιλογές του, ακόμα και να παρανομεί και να γίνεται κρατικός παράγοντας και να διαχειρίζεται αυθαίρετα κρατικές χορηγίες, όχι όμως εκθέτοντας ηθικά και ποινικά εμένα, όχι στο όνομα της Βαβέλ και όσων έγραψα και είπα, όχι εκμεταλλευόμενος το ήθος και το κύρος και άλλων ανθρώπων που κέρδισαν δίκαια την καθολική αναγνώριση.

Αν σωπάσω, θα είμαι συνένοχος και υπόλογος.

Με αυτό το Φεστιβάλ δεν έχω καμία σχέση. Αυτό που γίνεται δεν είναι Φεστιβάλ της Βαβέλ. Με αυτό το Σύλλογο που το διοργανώνει, η Βαβέλ ως άποψη και ιδεολογία είναι από την άλλη πλευρά του χαρακώματος.